Wederom onderschat!

Leuk, dachten we, we gaan vandaag een rondje rijden! Een route uit een lokaal blaadje: "... take the roads less traveled, you'll find Arizona's hidden germs". Totale afstand 231 miles stond erbij. Dus wij vanmorgen vanuit Tuba City vertrekken. Eerst naar het Navajo museum. We wilden leren over de geschiedenis en culture aspecten van de Navajo. Ik weet zo weinig over de Navajo. De amerikaan van gisteren vertelde ons over Code-Talker (omdat de taak van de Navajo zo complex is, gebruikten men deze taal als codetaal tijdens de Tweede Wereldoorlog. De taal werd slechts gesproken in een heel klein deel van Amerika, het was geen geschreven taal en alleen een geboren native Navajospreker kon deze taal begrijpen). Helaas, maar het museum bleek dicht. Dat verbaasd ons niet meer, het is tenslotte laag-seizoen. Het daarnaast gelegen winkeltje met plaatselijke art was wel open. Prachtige dingen daar gezien: hoeden, tegeltjes, tapijten, sieraden etc, maar alles te duur voor onze portemonee. 

Dan dus maar het rondje begonnen. De route gaat over flinke wegen, vind ik zelf niet zo leuk, dus een keer een zijweggetje die niet op de kaart staat ingedoken. Toch maar weer teruggekeerd naar de grote weg omdat de het zijweggetje naar niets leek te leiden. Vanaf de grote weg waren geweldige vergezichten te zien, het is oneindig groot! Dat heb ik niet kunnen voorstellen (het gaf ons het idee van een maanlandschap: tot aan de horizon geen teken van een levend wezen te zien). We kwamen langs verschillende dorpjes. Door middel van een bord werd een ieder gevraagd geen foto's te nemen. Dat gerespecteerd uiteraard. De woningen waren niet van al te beste kwaliteit en als je bedenkt dat het vandaag berekoud was, met een snijdende wind erbij, is het moeilijk voor te stellen dat mensen daar confortabel leven. Buiten waren ook weinig mensen, wel veel honden gezien.

Wederom in ander dorp op zoek naar een leuk art en craft winkeltje, kwam een man naar ons toe. Hij had een souvenier te koop. Het was een soort van fluit aan een touw die, als je hem rondslingerde, zelf ging fluiten. Hij deed het even voor, deed dat ding het niet. Afijn, hij legde de symbolen uit: mens, migratie, ontmoeting, fluitman, wonen. Hij had het zelf geschilderd, dat kon je wel zien want op zijn vingers zaten dezelfde kleur blauwe vlekken. Hij wilde er 20 dollar voor hebben want hij had geld nodig voor een nieuwe gasfles. Wij wilden dat souvenier niet kopen en daarbij kwam dat we ook geen cash bij ons hadden, maar we gaven hem onze laatste dollar en hij kon zijn souvenier zelf houden.

Na één kwart van de route waren we al uren onderweg (dit vanwege onze uitstapjes). We besloten de oorspronkelijke route in te korten en namen een zijweg. Ook nog steeds een verharde we, maar op de kaart zagen we dat het een klein stukje "Unpaved Road" was.Goed, de weg ging van de ene highway naar de andere highway, dus wij voorzagen geen problemen. Oeps....

Het eerste stuk was prachtig, de ondergaande zon geeft hele mooie kleuren: geen, blauw, rood, oker, terra .... De was was verhard, de zon had alle sneeuw en gladheid wegverwarmd, dus heerlijk rijden. In Pinon hebben we nog bij een supermarkt die ook weer geheel in de middle of nowhere blijkt te staan boodschappen gedaan. Ik wilde graag nog een flesje wijn kopen, maar het is in een reservaat en daar verkoopt men geen drank. Natuurlijk hebben we wel gebruik gemaakt van de toilet. Mensen keken ons aan, duidelijk niet gewent aan toeristen.

Dat stuk onverharde weg was afschuwelijk! Ook was de duister opeens toegetreden terwijl het slechts half 6 was. Stikke donker! Onze Jeep doet het goed en heeft gelukkig fijne schokbrekers en we zijn na uren weer heelhuids op de grote weg gekomen. Om half 9 vanavond aangekomen in een Super8 hotel in Page.

De hele dag zijn we onderweg geweest terwijl we dachten dat het rondje zo'n twee á drie uur zou duren. We hebben het weer echt weer flink onderschat!