Sneeuwstorm in Taos, volg gewoon de witte lijn

Eigenlijk zou Julia bloggen, maar die is momenteel druk bezig met het zoeken van een stageplek! Om 11 uur zal ze skypen met haar moeder in Vlagtwedde. Prachtig dat dat tegenwoordig allemaal kan, he? 

Eerst even teruggereden naar Santa Rosa omdat ik mijn geliefde t-shirtje daar had laten liggen. Vanuit Santa Fe is dat even 80 miles (=160 kilometer). Trouwens: Rosa is de naam van de vrouw van de stichter van de stad. De schat noemde het niet eens naar zichzelf (James). Is dat liefde? Of had de man wat goed te maken?

Natuurlijk namen we een andere weg. We zagen dat Fort Summer nog zo'n 70 miles van Santa Rosa af ligt, maar dan zuiderlijker. In Fort Summer is Billy the Kid (daar ie weer!) geexecuteerd en dat is dus een heuse sightseeing: The grave of Billy the Kid. Op internet zag ik dat het een witte steen is met een hek eromheen. Gaan we dus niet heen, want wij willen naar het Noorden. 

Wij door naar Taos. Op de kaart zagen we dat het hoog in de bergen ligt en er een soort van rondweg is: The Enchanted Circle! Nou dat is ook prachtig! We zochten nog naar ghosttown Elisabeth. Dit stadje is was 1866 het centrum van kopermijnen. Elisabeth is de naam van de dochter van de stichter (huh? weer zo'n man?). in 1870 had het 7000 inwoners. In 1917, door het sluiten van de mijnen woonde er niemand meer. We hebben de town, nu bestaande uit twee vervallen huisjes, niet gevonden.

Bij het vervolgen van de Enchanted Circle kwamen we terecht in een sneeuwstorm. Ook erg spooky, al zeg ik het zelf. Gelukkig reden we aan de binnekant van de circel, de buitenkant was mogelijk een afgrond, maar dat konden we vanwege de sneew konden we dat niet zien. Julia zat als zeer relaxte bijrijder mij moed in te spreken: "Je doet het goed, hoor mam. Volg gewoon de witte lijnen!". 

Weer aangekomen bij Taos hebben we heerlijk in de sneeuw gespeeld, waarbij Julia steeds in de baan van de door mij gegooide sneeuwballen ging staan!