Kerstavond

We zijn in een grappig hotel terecht gekomen: Step Back Inn in Aztec. Het bestaat al sinds rond 1900. Het hotel heeft 40 kamer. Ondanks dat buiten op een bord "No vacancy" staat, weten wij wel beter... er zijn in totaal twee kamers bezet: één door ons en ergens nog één door een ander stel. Het is Kerstavond, mogelijk heeft dat ermee te maken. Wat opvalt is dat sowieso erg rustig is op straat, mogelijk ook vanwege Kerstavond. Volgens de reisgids blijven de Amerikanen thuis om Kerst te vieren met hun familie. Alle restaurants, behalve de fastfoodbende, waren gesloten. Vanmiddag zijn we van nood daarom een Chinees binnen gegaan om iets te eten. Ook wel weer een belevenis, met name omdat we natuurlijk veel te veel kregen, maar al het overgelebven voedsel mee kon nemen in van die microwave bakjes die voor dat doel al klaarstonden. 

Step Back Inn wil dat je als bezoeker teruggaat in de tijd. Daarvoor hebben ze elke kamer voorzien van een familienaam die vanaf de vorming van het stadje Aztec van belang zijn geweest. Wij zitten in Bunker. Er hangt een foto van hem in onze kamer: een man met snor, hoed en zo'n bandana om zijn nek. Hij zit op een stoel en in zijn rechterhand bungelt relaxed een pistool. In het bijgeleverde boekje staat dat Bunker rond 1886 in Aztec aankwam. Hij was een soort sherrif, maar/en had ook een saloon: "... and there is little doubt that it was run with a firm hand!"

Sowieso zijn we erg in de geschiedenis van het stadje Aztec gedoken. Zo zijn we vanmorgen naar de Aztec Ruins National Monument geweest. Hier zijn resten van gebouwen te zien die dateren van de 11e tot de 13e eeuw, gemaakt door pueblo's van de Anasazi (Pueblo-indianen). Die nog orginele stukken bouwsels zijn gigantisch mooi om te zien, hoe ze dat gebouwd hebben en welke kunde, kennis en vaardigheden die bouwers bezaten! Ondanks de knappe constructie (circa 400 kamers, soms 3 verdiepingen hoog) is het nog onduidelijk waarom men deze plek verliet. Pueblo's geven echter aan dat deze plek bedoelt was als plek om doorheen te trekken: "...as part of their migration journey" en waarom zouden we daaraan twijfelen. We leerden ook dat de naam Aztec gegeven is door de vroege Amerikaanse kolonisten die tijdens het midden van de 19e eeuw bij alles wat oud was moesten denken aan de Aztec (bepeelde etnische groep mensen uit Mexico) en het daarom zo maar noemden. Ruines is vorlgens de afstammelingen van de pueblo's ook een foute benaming, want de zielen/geesten van hun voorvaderen leven daar. Leerzaam ochtendje.

Omdat het kerstavond is leek het mij leuk om naar de kerk te gaan. Ik wilde wel naar een Baptische, Medoditsiche of whatever dienst. Ondanks de vele kerkgebouwtjes die we in Bloomsfield en Aztec hebben gezien bleken ze geen viering te geven vanavond. Wel de katholieke kerk, waar we dan ook naar toe zijn gegaan om 24 uur. Voor Julia de eerste nachtmis van haar leven, voor mij de zoveelste, maar zoals deze had ik nog niet meegemaakt. Hoewel nog steeds niet zo uitbundig, zit er wel meer spirit in. Het publiek was zeer gemeleerd, waarbij je van sommigen, als je ze buiten zou tegenkomen, nooit zou hebben kunnen bedenken dat ze ook kerkbezoeker zouden zijn. Leuk om dit mee te maken en om elke keer dat de twee gitaarbespelers de eerste accoorden van het volgende lied aansloegen, kippenvel te krigen (niet vanwege de koude of omdat het geluid juist heel mooi was).

En morgen.... dat weten we nog niet!