Bagdad, Nothing en Kingman

Vanmorgen na een smakelijk ontbijtje van onder andere een dikke plak zoute ham, de auto gepakt naar Kingman. Kingman ligt nog zo’n 150 kilometer af van Las Vegas, dus op de 31e kunnen we op tijd daar zijn.

We vonden het samen heerlijk dat het weer gaandeweg steeds beter werd, zelfs hebben we van een warm zonnetjes kunnen genieten. Het landschap veranderde weer in vlaktes met gigantische cactussen. Onderweg hebben we het dorpje Bagdad aangedaan, wat natuurlijk niet het dorp is waar de gelijknamige film opgenomen is. Die film is opgenomen in een dorp dichtbij Los Angeles en heet dus geen Bagdad. Na de filmopnames hebben ze de dorpskroeg Bagdadcafé genoemd! In het dorp waar we vanmorgen waren was een geweldige “diner”, zo een die je in films ziet: lange zilverkleurige bar met van die rode barkrukken vastgeklonken aan de grond. Rondom aan de raamkanten zitjes met rood leren banken met een tafeltje in het midden (hoe heten die zitjes ook al weer), op de grond in ruitjesvorm zeil met wit - zwarte tegels. Julia raakte aan de praat met de barvrouwen die zich natuurlijk afvroegen wat mensen uit Nederland in godsnaam helemaal moesten zoeken in Bagdad! 

Na wat koffie en cola/ijs-drankje gingen we verder op weg naar Kingman. Julia zei al dat we het plaatsje Nothing tegen zouden komen. En ja hoor, opeens een groot bord langs de weg met de letters NOTHING. Het bord was verweerd maar de letters waren goed leesbaar. Onder het bord stond een verlaten keet en verder niets. Nothing wordt op Google Maps aangegeven als een plaatsje. Op de grote wegenboek van Amerika (te leen van Trudy/Harm en er wordt bij elke autorit dankbaar gebruik van gemaakt) wordt er niet over gerept!

Kingman is een stadje die zich “the heart of historic route 66” noemt. We zijn naar uiteraard het museum geweest waar we leerden dat de Indianen begonnen met het meer begaanbaar maken van sommige wegen. De route werd gebruikt door handelaren, kolonisten, pioniers (“prairie schooners”), mensen die rond de Grote Depressie van 1929 massaal op zoek gingen naar beter leven en het leger (de route werd verbeterd tijdens de Tweede Wereld Oorlog voor betere bereikbaarheid). Uiteindelijk ontstond de 2448 miles lange route (van Chicago naar Los Angeles). Na het aanleggen van de Interstate 40, waardoor er nog sneller van A naar B kon worden gegaan is het belang van route 66 flink afgenomen. Nu is het voornamelijk een nostalgisch symbool voor de rol van de auto in de Amerikaanse samenleving in de periode van de jaren dertig tot zeventig van de vorige eeuw. Klein, maar leuk en leerzaam museum.

Helaas was de Redneck BBQ gesloten, maar daarentegen hebben we heerlijk Italiaans gegeten. Een man, met een echte lange grijs/witte baard en met een kerstmuts op (kerstman?) speelde daar de hele avond, zonder pauze, piano. 

Vanavond nadat we constateerden dat onze hotelkamer (Super8) stonk naar de BSO van Julia, geen goedwerkend wifi had en het geluid van de trein (die de hele nacht om het half uur langs ons raam zou razen) ons wel erg irriteerden, zijn we vertrokken naar een naastgelegen motel. Het bonnetje van het geretourneerde bedrag zal ik goed bewaren ....