Het is maar wat je zelf wil…..

Vanmorgen zochten we op de kaart naar Brastow, een plaatje waar onze Grote Reisleider een leuk hotel voor ons had uitgezocht. Brastow ligt dicht bij Las Vegas, wat dan de volgende plaats van bestemming zou zijn. Echter, gisterenavond kreeg Julia een berichtje van Sabrina, een medestudent waar ze heel vaak mee optrok, dat ze met oud/nieuw in Las Vegas en dat ze het leuk zou vinden als Julia daar dan ook is. Mij lijkt het ook wel wat om oud/nieuw te vieren in Las Vegas!

Maar wat dan te doen met de route? Als we de huidige route (= via Brastow) zouden volgen zijn we veel te vroeg in Las Vegas, doen we hem achterstevoren zijn we er veel te laat. Daarom besloten om tot 31 december rond te reizen in het zuid westen met name Arizona (= Grand Canyon State) en vanaf 1 januari de route van de Grote Reisleider naar Yellowstone te volgen.

Nu zijn we in Casa Grande, een stad dicht bij Phoenix. Volgens de kaart zo’n 347 miles (558 kilometers) vanaf San Diego. Heftige afstand he? Het zijn echt van die rechte wegen waarbij je amper je stuur hoeft te bewegen: armen strak voor uit tegen het stuur houden, that’s is what you do! Ik moet het eerlijk toegeven: de reis via de I-8 hier naar toe was werkelijk fantastisch: Bergen met prachtige rotspartijen, uitgestrekte woestijnachtige vlakten, super mooie uitzichten met geel/blauw  kleurige luchten, velden met reuze cactussen en de zon een belangrijke rol speelde. We zijn nog even (nou ja, even? Dan heb je het ook wel weer over enkel miles!) van de I-8 afgegaan voor Painted Rock Petroglyph Site, een rotspartij met tekeningen gemaakt door de oorspronkelijke bewoners. Indrukwekkend!

We zijn weer in een super8 hotel beland, net als gisteren. Ook weer prima hoe het eruit ziet en toffe bedden. Ook groot! Alles is groot hier, vooral de mensen zijn hier groot, zeg maar zwaarlijvig! Dat is overigens een opvallend verschil met de mensen in Los Angeles. Volgens Julia wonen in Arizona (en in een ander staat waar ze even niet op kon komen) de meest dikke Amerikanen. Vanavond gingen we even op zoek naar een geschikte eetgelegenheid en het is alles fastfood wat de klok slaat hier! En die restaurantjes zitten ook vol met dikke mensen (nee, ik overdrijf niet). Het lijkt me ook zeer moeilijk om in een stadje als Casa Grande niet dik te worden omdat overal waar je kijkt het eten je uitnodigt om te eten. Dat ongezonde voedsel is ook belachelijk goedkoop: een overheerlijke zoete wafel met een siroop met pecannootjes, ijs en slagroom kost $2,50 (ik gok zo’n 750 calorieën). Een bord met kalkoenfilet, broccoli, aardappelpuree en een salade (ook zo’n 750 calorieën)  kost $ 12.00  (dat duiveltje op mijn schouder fluistert dan ook in mijn oor: “je neem toch zeker liever lekker 5 keer zo’n overheerlijke wafel dan 1 keer die iets gezondere hap, toch?”).

Morgen ga ik me verder verwonderen hier in dit maffe Amerika.